Bizi naiz munduan.
Aspaldi handian.
Beti trixtezian,
Penak bihotzian:
Amodiotan nintzan
Izar batekilan
Hura ezin ikus
Plazer dudanian,
Ez baitut etxian
Ez eta herrian.
Aira banindadi
Ainara bezala,
Ardura joan naite
Maitearen gana:
Nere pena-xangrinen
Hari erraitera,
Bai eta doloren
Hari salatzera,
Haren ait’amekin
Solas egitera.
Izan niz Barkoxen
Kusiaren etxen,
Ahuñaki jaten
Segur ona baitzen:
Kostaletak errerik,
Biriak egosirik,
Ogia muflerik,
Arnoa gozorik;
Han etzen eskasik,
Maitea, zu baizik…!
Herrikoia