Trikuarena

Textua

• I. zatia

  Esnatu da trikua habi hosto lehorrez egindakoan,

  eta dakizkien hitz guztiak ekartzen ditu gogora;

  gutxi gora behera, aditzak barne, hogeitazazpi hitz.

• II. zatia

  Eta gero pentsatzen du: Amaitu da negua,

  Ni trikua naiz, Bi sapelaitz gora dabiltza hegaletan;

  Marraskilo, Zizare, Zomorro, Armiarma, Igel,

  Zein putzu edo zulotan ezkutatzen zarete?

  Hor dago erreka, Hau da nire erresuma, Goseak nago.

• III. zatia

  Eta berriro dio: Hau da nire erresuma, Goseak nago,

  Marraskilo, Zizare, Zomorro, Armiarma, Igel,

  Zein putzu edo zulotan ezkutatzen zarete?

• IV. zatia

  Ordea bertan gelditzen da bera ere hosto lehor balitz,

  artean ez baita eguerdia baino, lege zahar batek

  galerazi egiten baitizkio eguzkia, zerua eta sapelaitzak.

• V. zatia

  Baina gaua dator, joan dira sapelaitzak, eta trikuak,

  Marraskilo, Zizare, Zomorro, Armiarma, Igel,

  Erreka utzi eta mendiaren pendizari ekiten dio,

  bere arantzetan seguru nola egon baitzitekeen

   

  gerlari bat bere eskutuaz, Espartan edo Corinton;

• VI. zatia

  Eta bapatean, zeharkatu egiten du

  belardiaren eta kamio berriaren arteko muga,

  Zure eta nire denboran sartzen da pauso bakar batez;

• VII. zatia

  Eta nola bere hiztegi unibertsala ez den

  azkeneko zazpi mila uneotan berritu,

  ez ditu ezagutzen gure automobilaren argiak,

   

  ez da ohartzen bere heriotzaren hurbiltasunaz ere.